كوچك يا بزرگ كردن بخش :.
1394/7/10 جمعه

نهبندان شهر دیرینه پایدار
شهرستان نهبندان با 41102 کیلومتر مربع وسعت، جنوبی ترین شهر استان خراسان جنوبی است. این شهر در طول جغرافیایی 60 درجه و 30 دقیقه و عرض جغرافیایی 31 درجه و 33 دقیقه و در ارتفاع 1196 متری از سطح دریاهای آزاد قرار گرفته است. شهرستان نهبندان به اقتضای موقعیت طبیعی آن و مجاورت با کویر، دشتی نسبتاً وسیع واقع شده است. از نظر ناهمواری این شهرستان در شمال مشتمل بر ارتفاعاتی است که قلل آن به 2500 متر می رسد کوه سرخ – کوه بیدمشک – کوه بوبک از جمله این ارتفاعات است.شهرستان نهبندان واقع درچهارراه مواصلاتی ودارای بلندترین قله های شنی جهان تا ارتفاع 520 متر و بلند تر از بزرگترین قله ماسه ای چین است. بر اساس مطالعات ناسا این نقطه از این شهرستان از سال 2005 تا کنون گرمترین نقطه جهان بوده است و این شهر کویری دارای جاذبه های گردشگری زیبایی از جمله کلوتها،قلعه های باستانی،کوههای مینیاتوری چشم نواز و ... میباشد.  

پیشینه تاریـخی
در زمانی که سیستان و قهستان به عنوان دو منطقه حاکم نشین مطرح بوده اند «نه» و «بندان» دو مرکز مهم حکومتی بر شمرده می شده اند که برای هر کدام نایب الحکومه ای از سوی حاکم انتخاب می شده است. در این بین «نه» بزرگتر و مهمتر از «بندان» بوده است و همچنین به دلیل تعدادی شهر با نام «نه» در سطح کشور برای معرفی این منطقه «نه» را به همراه «بندان» می‌گفته‌اند، بعدها با مرکزیت و توسعه «نه» این شهر «نهبندان» نام گرفته است. اشاراتی که به پیشینه تاریخی نهبندان در قبل از اسلام در منابع تاریخی شده بسیار محدود است. یکی از منابع مستقل و کم نظیر راجع به ایران، تقریباً مربوط است به زمان تولد مسیح که به صورت یک سفرنامه تلخیص شده از ایزودور خاراکسی به دست آمده و بیشتر از لحاظ اطلاعات راجع به شرق ایران مورد توجه می‌باشد. از اظهارات خاراکسی چنین استنباط می شود که نیه یا نه واقع در حاشیه شرق لوت در سمت جنوب شهر مهمی بوده است. منبع دوم که البته در دوران اسلامی تالیف شده، نزهه القلوب است اثر حمدالله ابن ابی بکر، وی نه را از اقلیم سوم بر می‌شمارد که آن را اردشیر بابکان مؤسس سلسله سامانیان که از 226 تا 241 ه. ق پادشاهی کرد، ساخته است. حمدالله مستوفی می‌گوید: چون اردشیر در مفازه شهر نه بساخت، شاپور بن اردشیر حاکم خراسان بود. از پدر آن شهر را در خواست کرد و او مضایقه نمود شاپور را غیرت آمد و آنجا (نیشابور) تجدید عمارت کرد و نه شاپور (نیشابور) نام نهاد.

1